Оңтүстіктің бір жігітіне қыдыр кездесіп қалыпты. Жігіт қыдырға ұнаса керек — «қалаған тілегіңді орындайын» депті. Жігіттің машинасы жоқ екен. «Машина бер, бірақ, бензинсіз жүретін болсын» — депті. Қыдыр: «жарайды, саған бір сөз айтқанда жүретін, бір сөз айтқанда тоқтайтын машина берейін. Қай сөзді айтқанда жүрсін, қай сөзді айтқанда тоқтасын?» деп сұрапты. Жігіттің күнделікті қолданатын сөзі «шешең» екен. «Шешең» дегенде жүрсін, «әкең» дегенде тоқстасын, — депті.

Жігіт қыдыр берген машинамен айдап жүріп келе жатыпты. Машина жылдмадық қосқан сайын жаны кіріп, үсті-үстіне «Шешең! Шешең!» деп жылдамдықты үдете түсіпті. Бір мезет қараса, алдында — тік құлама жар. Жігіт машинаны тоқтататын сөзді ұмытып қалыпты. «Атаң» дейді, «енең» дейді — машина тоқтамайды. Өлдім-талдым дегенде «әкең» деген сөз есіне түседі де машинаны дәл жар алдында тоқтатады. Маңдайынан бұршақтаған терін сүртіп, жігіт «Уф, шешең!» депті.